Interview met Theo-Henk Streng: “De onderwereld spreekt tot de verbeelding.”

 

In april verscheen bij H!P Publishing (een dochter van Godijn Publishing) het boek ‘Dochter van de onderwereld’ van WriteNow!-winnaar Theo-Henk Streng. Deze young adult thriller gaat over opgroeien in het criminele milieu, verlies, rouw en wraak. Het verhaal is gebaseerd op enkele gebeurtenissen in het criminele circuit van de afgelopen jaren.

 

Het verhaal

Nikki Verdonk is 15 jaar en de dochter van ’s lands meest beruchte drugscrimineel, de Rotterdammer Jaap Verdonk. Enige tijd geleden kwam haar vader groot in het nieuws toen de douane duizenden kilo’s cocaïne onderschepte. Door fouten kreeg de officier van justitie de zaak niet rond en werd Jaap vrijgesproken. Sindsdien zijn alle ogen op hem gericht.

Als Jaap Verdonk op klaarlichte dag wordt doodgeschoten, komt er een einde aan Nikki’s vrijwel onbezorgde leventje. Ze beseft zich maar al te goed waar al het geld vandaan kwam en moet nu zelf vrezen voor haar leven.

 

Met Theo-Henk Streng spraken we over ‘Dochter van de onderwereld’, zijn schrijfproces en de grootste uitdagingen van het schrijven voor deze doelgroep over deze problematiek.

 

Hoe ben je tot dit onderwerp gekomen?

Om eerlijk te zijn putte ik uit een boek dat ik al eerder geschreven heb. ‘De nalatenschap’ kwam in 2007 uit en gaat in principe over hetzelfde thema: een jongen die opgroeit als kind van twee criminelen van wie er eentje wordt vermoord. Wat doet dat me je? En ben je zelf nog veilig?

Dit boek heb ik herschreven in de tijd van nu met een meisje in de hoofdrol. Het karakter moest pittiger, want de wereld om haar heen is ook pittig. Verder heb ik de plot grotendeels veranderd, zodat het een heel nieuw verhaal werd.

De onderwereld spreekt tot de verbeelding. In ieder geval tot mijn verbeelding. Je leest er dagelijks over in de kranten, hoort erover op de radio en ziet de reportages op televisie. Netflix-series volgen de handel en wandel van Pablo Escobar en stellen portretten op van de grootste boeven in de geschiedenis. Waarom? Omdat misdaad fascineert.

Met ‘Dochter van de onderwereld’ heb ik voorbij die fascinatie proberen te kijken. Want de mensen die de hoofdrol spelen in het criminele wereldje, hebben ook een privéleven. Een partner, kinderen, een dementerende moeder en een lastige schoonmoeder.

Hoe werkt dat? Hoe zit dat? Die vragen stelde ik mij en zo is het boek gegroeid, terwijl het tegen een rauw verhaal aan schuurde.

 

Waarom koos je voor het perspectief van Nikki?

Mijn doelgroep is young adults, omdat die heel leuk zijn om voor te schrijven. Als ik scholen bezoek, hebben we altijd leuke gesprekken en blijkt dat jongeren vinden dat de boeken voor hun leeftijd toch wat soft zijn.

Ik heb met ‘Dochter van de onderwereld’ dichtbij hen willen blijven, door een leeftijdsgenoot een verhaal te laten beleven.

Dat is de belangrijkste reden.

Toch had ik dit verhaal natuurlijk ook vanuit de moeder kunnen vertellen. Die speelt ook een rol en kan in feite hetzelfde verhaal vertellen. Maar dat vond ik minder interessant. Ik denk dat het goed is om te laten zien hoe het leven van een kind in deze situatie eruit ziet. Enerzijds is er het grote geld, de onbegrensde mogelijkheden, maar anderzijds kan het zomaar verkeerd gaan. Zoals bij Nikki. En dan worden de kaarten wel heel anders geschud.

 

Wat wilde je precies ontdekken in het verhaal van Nikki?

Het belangrijkste thema loopt als een rode lijn door het verhaal heen: hoe is het als dochter van een topcrimineel?

Door het verhaal heen ontdekt Nikki dat het geld niet vanzelfsprekend was, dat haar vader enorme risico’s nam en dat zij nu kan opdraaien voor die risico’s. Wat doet dat met loyaliteit? En hoe ga je er dan mee om? Want de moeder van Nikki neemt de touwtjes over, maar dat is niet wat Nikki wil. Die is bang dat haar moeder de volgende is.

De vertwijfeling, discussies en beweegredenen heb ik zoveel mogelijk in beeld willen brengen.

 

Heb je vooraf onderzoek gedaan?

Vooral brononderzoek. Maar dat ging vanzelf, want ik volg het nieuws over misdaad – en dan met name georganiseerde misdaad – op de voet. Ik vind dat interessant. Dus zaken die in het boek terugkomen, zoals de Mocro-maffia, Mexicaanse crystal meth labs in Brabant en corruptie op hoog niveau, komen daaruit voort. Ook zijdelings genoemde onderwerpen, zoals de moord op een misdaadjournalist, zijn uit het echte leven.

 

Waaruit haal je inspiratie voor nieuwe verhalen?

Uit het nieuws, maar ook uit situaties uit het dagelijks leven. Als je goed kijkt, zie je overal een verhaal in. Iedereen die je ontmoet heeft een eigen verhaal. Nog leuker is het om bij mensen die je tegenkomt verhalen te verzinnen.

 

Kun je een voorbeeld noemen?

Jazeker. Laatst had ik een afspraak met iemand die iets bij mij thuis zou komen renoveren. De manier van praten en van doen vond ik fascinerend. Ik begon me in te beelden dat deze persoon niet alleen een expert is in renoveren, maar ook een meervoudig moordenaar. En als de fantasie dan eenmaal los komt, is er geen houden meer aan.

 

Dus dat kan zomaar een volgend verhaal worden?

Dat is het al. Een kort verhaal, waarvan ik niet zeker weet of het gepubliceerd gaat worden. Maar zoals ik al zei: verhalen liggen voor het oprapen. Je moet alleen de moeite nemen om te bukken en ze pakken.

 

Wat vind je in het schrijfproces de grootste uitdaging?

De uitdaging is om uitdaging te blijven zoeken. Een verhaal schrijven hoeft niet moeilijk te zijn. Je weet immers wat je te vertellen hebt. Ik vind de grootste uitdaging om elke keer weer een plot te hebben dat klopt. En dan het liefst een plot met een flinke verrassing. Op het eind moet de lezer echt even bijkomen. Dat vind ik zelf altijd fijn, wanneer je een film kijkt of boek leest. Dus dat wil ik ook voor mijn lezers. Het kan niet altijd en zeker in kinderboeken moet je daar ook weer voorzichtig mee zijn. Voor je het weet maak je het onnodig ingewikkeld. Maar het is altijd wel lekker om een plottwist te hebben.

 

Kunnen we een volgend boek van je verwachten?

Er zijn intussen twee boeken zo goed als af. Die laat ik dan altijd een poosje liggen, totdat ze uit mijn hoofd zijn. Dan duik ik er opnieuw in en beslis ik of ze gepubliceerd zouden mogen worden. Daarna bied ik ze aan bij de uitgevers en zien we wel verder.

Een van de boeken gaat verder op hetzelfde thema als ‘Dochter van de onderwereld’, maar dan nog dieper het criminele leventje in. Het andere boek was moeilijk om te schrijven, omdat er veel heftige gebeurtenissen in plaatsvonden. Ik  hoop dat het gepubliceerd wordt, want het is een thema dat me nauw aan het hart ligt.

 

‘Dochter van de onderwereld’ is te koop via uitgeverij H!P en via (online) boekhandels, zoals bol.com en Bruna.